Tłuszcze są bardzo kaloryczne dlatego można je spożywać w bardzo ograniczonej ilości, szczególnie dotyczy to cukrzyków ze sporą nadwagą.
Przekraczanie dopuszczalnej dziennej “porcji” tłuszczu prowadzi nie tylko do nadwagi lub otyłości, ale także innych poważnych problemów zdrowotnych – zbyt wysoki poziom tłuszczu pochodzenia zwierzęcego w organizmie jest odpowiedzialny za nasilenie progresji zmian miażdżycowych, zwiększenie wytwarzania ciał ketonowych oraz upośledzenie przyswajania węglowodanów i zwiększonego zapotrzebowania na insulinę.
Pokarmy tłuszczowe spożywane są głównie ze względu na swoje walory smakowe. Nie można też powiedzieć, że są wrogiem zdrowego odżywiania, ponieważ zawierają witaminy, a w niektórych przypadkach (np. w stanach niedożywienia, ciężkiej pracy fizycznej, kiedy chory potrzebuje diety o zwiększonej wartości kalorycznej), stanowią istotne uzupełnienie energetyczne.
Osoby chore na cukrzycę powinny dbać o to, aby tłuszcze nie przekraczały 25-30% wartości energetycznej dziennego jadłospisu, ale także, by spożycie to nie było niższe niż 20%.
Tłuszcz tłuszczowi nierówny, dlatego warto wiedzieć, w jakich pokarmach znajdziemy rodzaj zwierzęcy, a w jakich roślinny – zalecany dla diabetyków.
Tłuszcze pochodzenia zwierzęcego – masło, śmietana, słonina, smalec, a także tłuste mięsa, sery, pełnotłuste mleko mogą podnosić poziom cholesterolu we krwi, a także powodować zwiększoną jej krzepliwość.
Tłuszcze pochodzenia roślinnego – margaryna roślinna, olej jadalny są obojętne dla poziomu cholesterolu, czy krzepliwości krwi, jednak należy je spożywać w ograniczonych ilościach.
Tłuszcze należy ograniczyć do smarowania pieczywa. Do sałatek można stosować olej słonecznikowy, sojowy, kukurydziany. Natomiast do obróbki cieplnej produktów polecana jest oliwa lub ewentualnie olej rzepakowy.
Nie poleca się wykorzystywania słoniny, boczku, smalcu.